WYPEŁNIAMY MARYJNY MANIFEST SPOŁECZNY OGŁOSZONY W MAGNIFICAT
Widzimy Cię, Matko, w codziennej trosce obok Twego świętego Oblubieńca, widzimy, jak chleb przygotowujesz, który żywić będzie samego Boga. Wydobywasz go z trudu i znojnej pracy Józefa. Widzimy Cię w niełatwej posłudze, gdy troszczysz się o ludzkie sprawy. Ty, Królowa Matka, umiesz dzielić chleb i upomnieć się o odrobinę wina dla stroskanych oblubieńców. Umiesz utkać szatę całodzianą Dziecięciu Twojemu tak, by jej nawet łotry pod krzyżem rozerwać nie zdołały.
Odkrywamy w Tobie, Matko Boga, przedziwne cnoty. Wyśpiewałaś w Magnificat Twą wielką wrażliwość na niedolę ludzką i na potrzeby człowieka. Odsłoniłaś Serce swoje wrażliwe na to, jak ludzkiej niedoli zaradzić, jak chleb własny dzielić między głodnych, jak spragnionego napoić, nagiego przyodziać, bezdomnego i ubogiego w dom przyjąć. To wszystko pierwsza uczyniłaś nawiedzając Elżbietę, przyszłą matkę, i spełniając wobec niej uczynek prawdziwej
miłości i posługi. Już wtedy w Ain Karim zapowiedziałaś Twój wielki program dla świata chrześcijańskiego, w którym sam Bóg „ubogiego z gnoju wyprowadzi i z książętami na ławie posadzi”.
Jasna Góra, 3 maja 1957 r.
***
BROŃCIE DUCHA I KULTURY NARODU POLSKIEGO
Gdy tu stoicie u stóp Królowej Polski, pamiętajcie, że my dzisiaj całym naszym życiem, myśleniem polskim, mową, pieśnią ludową, strojem, wszystkim bronimy ducha i kultury Narodu polskiego. Naród ten chce być wolny i musi wolny pozostać w każdym przejawie swojego życia:
w mieście i w chacie, w fabryce i na roli. Dlatego też wysoko sobie ceńcie te wartości kultury rodzimej, ojczystej, ludowej, które mają tak wielkie znaczenie. Wyrastają wszak one z naszego ojczystego i narodowego życia.
Brońcie tego, Dzieci, bo Ojciec Niebieski, właśnie jako Ojciec narodów dał tym narodom pewne właściwości i pragnie, aby je zachować. Możemy mieć szacunek dla wielu zdobyczy innych narodów, ale wierność ślubowaliśmy naszej polskiej Ojczyźnie. I tej wierności Ojczyźnie polskiej, kulturze narodowej, kulturze chrześcijańskiej w naszej polskiej ziemi dochowamy! Na każdym progu walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była! Aby w Polsce po polsku się myślało! Aby w Polsce polski duch Narodu chrześcijańskiego czuł się w swobodzie i wolności. Aby mógł się wypowiedzieć całkowicie w duchu Chrześcijańskiej Przedniej Straży.
Oto widzicie, Najmilsze Dzieci, jak ważną jest rzeczą, abyście zrozumiały to zadanie.
Jasna Góra, 1 czerwca 1958 r.