Wierne Jasnogórskim Ślubom Narodu
Samemu Bogu Przez Maryję
Zaproszenie do realizacji we własnym życiu JASNOGÓRSKICH ŚLUBÓW NARODU, które podejmujemy od maja br., to owoc modlitewnej mobilizacji kobiet zatroskanych o dobro swoich własnych rodzin, ale także naszej wspólnej rodziny narodowej. Od 7 września 2024 do 3 maja 2025 trwała Nowenna Różańcowa za Ojczyznę w intencji dobrych wyborów Polaków. Wdzięczne za wysłuchane prośby mamy świadomość, że to dopiero pierwszy akord przemiany, której potrzebuje nasza wspólnota narodowa, ale i każdy osobiście.
Dlatego idąc za wskazaniami Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego, krok za krokiem, jak na pielgrzymim szlaku, podejmujemy codzienny wysiłek powstawania i mobilizacji do wprowadzania w życie JASNOGÓRSKICH ŚLUBÓW NARODU. Zaczynając od pierwszego przyrzeczenia:
Wierność Bogu, Krzyżowi i Ewangelii,
Kościołowi świętemu i jego pasterzom.
Pierwsze przyrzeczenie Ślubów Jasnogórskich:
„Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym”.
Królowo Polski, przyrzekamy!
Rozpoczętą w maju roczną pracę wewnętrzną, przez modlitwę, refleksję i konkretne działanie, kontynuujemy w sierpniu.
Rozpoczynamy nasz duchowy program wypełniania Jasnogórskich Ślubów Narodu w Jubileuszowym Roku Nadziei (2025 r.). Przez kolejnych 9 lat, których zwieńczeniem będzie Jubileuszowy Rok Odkupienia (2033 r.), chcemy odkrywać i wcielać w życie kolejne przyrzeczenia: zachowania wierności Bogu i Kościołowi; życia w łasce uświęcającej; stania na straży życia, małżeństwa i rodziny; czuwania nad katolickim wychowaniem dzieci i młodzieży; troski o ład i sprawiedliwość społeczną; walki z wadami i zmagania o cnoty. Zwieńczeniem, ale i swoistą kanwą podążania śladami Jasnogórskich ślubowań, jest cześć oddawana Matce Najświętszej, która dana jest nam Polakom, jako niezawodna pomoc i obrona.
"Zapaliłem Wam pochodnię Jasnogórskich Ślubówna górach wysokich osobno (...). Powstały one wśród
gór, w odosobnieniu mego więzienia (...). Ogromny
program pracy w nich zawarty, nie tylko w górach jest
zrodzony, ale w górę prowadzi. (...). Mamy przecież
podnieść całą Polskę wzwyż! Musimy mówić
naszemu Narodowi: Sursum corda!
W górę serca!..."
Pierwszy rok
– ósmy krok
GRUDZIEŃ
Grudzień drogą Adwentu – czasu czuwania, tęsknoty i cichej nadziei –
prowadzi nas ku SPOTKANIU Przychodzącego Boga. Czekamy na Tego,
który narodził się z Maryi – PIERWSZEJ WIERZĄCEJ, dzięki której
pokornemu fiat „SŁOWO stało się CIAŁEM”. Jej zgoda na Boży plan
pozostaje dla nas wskazaniem i zaproszeniem, aby również w naszej
codzienności pozwalać Chrystusowi rodzić się na nowo: w naszych
pragnieniach, wyborach, relacjach i gestach miłości.
W tym szczególnym okresie uczymy się oczekiwać przychodzącego
Chrystusa w towarzystwie Jego Matki, która najlepiej zna rytm Bożego
działania. Ona pokazuje nam, jak trwać w wierze, gdy wszystko pozostaje
jeszcze ukryte, oraz jak ufać Bogu, który przychodzi w ‘swoim czasie’.
W intensywności kobiecych przygotowań do świąt – gdy pragniemy
podarować bliskim czas pełen ciepła i pokoju – tym bardziej potrzebujemy
wewnętrznej ciszy, w której dojrzewa prawdziwe spotkanie z Bogiem.
Adwentowe Roraty przypominają nam, że w każdej ciemności można
odnaleźć światło nadziei; a płomień lamp staje się obrazem serca
czuwającego i gotowego na Jego przyjście.
W duchu Jasnogórskich Ślubów podejmujemy więc grudniową mobilizację:
by z Maryją – Matką Niepokalaną, uczyć się oczekiwania – pełnego wiary,
ufności i uważności – tak, aby ani nas, ani naszych bliskich nie zastał
nieprzygotowany TEN, KTÓRY PRZYCHODZI.
SAMEMU BOGU PRZEZ MARYJĘ
DZIĘKUJEMY za cuda dokonujące się w naszej Ojczyźnie.
POWIERZAMY z całą mocą ufności wszystkie trudne sprawy: podziały,
wrogość, przemoc – zanurzamy je w tym miesiącu szczególnie we KRWI CHRYSTUSA.
WYNAGRADZAMY niewierności i grzechy nasze własne, naszych bliskich i sprawujących jakąkolwiek władzę.
UWIELBIAMY BOGA w PIĘKNIE stworzonego świata i naszej ukochanej
Ojczyzny.
CZUWAMY dzień po dniu przy Sercu Jezusa, wiernie karmiąc się Jego Słowem i Bożym Ciałem. Strzeżemy wierności korzystania z sakramentów i codziennej modlitwy, także przez naszych bliskich.
ZAWIERZAMY Matce Bożej Częstochowskiej nasze rodziny – wakacyjny wypoczynek naszych dzieci i wspólnot, dbając by był to także czas odnowy duchowej.
ODDAJEMY z ufnością Maryi Królowej Polski nasz wysiłek zewnętrzny i
wewnętrzny oraz wszystkie dobre pragnienia noszone w sercu. Niech
najlepsza MATKA prowadzi i strzeż nas i naszych bliskich na wszystkich
drogach życia.
Maryjo Jasnogórska – módl się za nami!
Nauczanie kardynała Stefana Wyszyńskiego
Prymas Wyszyński wzywa do pracy w duchu Ślubów Jasnogórskich... Także dzisiaj
DOCHOWAMY WIERNOŚCI SŁUŻEBNICY KOŚCIOŁA I KAPŁANÓW
Obróć Twoje oczy, Sunamitko, obróć twarz ku nam, a przyjrzymy się Tobie, jak służysz Bogu, Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi.
A służysz i jego pasterzom, Królowo Apostołów! Jesteś pierwszą
Katedrą święceń kapłańskich, które otrzymał w Twym łonie od Ojca
Wieczysty Kapłan, Jezus Chrystus, wtedy, gdy wypowiadałaś: „Niech Mi się stanie” (Łk 1,38). I stało się! W łonie Twoim spoczął Wieczysty Kapłan, Jezus Chrystus. Otrzymał w darze od Ojca, jako dziedziczną wyprawę na świat, królewskie kapłaństwo, by jako Kapłan mógł na ołtarzu krzyża ofiarować Ciało swoje i Krew, On – Ofiarnik i Ofiara.
Jesteś więc Służebnicą kapłanów. My, kapłani, patrzymy na Ciebie
jako na pierwszą Towarzyszkę krwawej Mszy na krzyżu. Kościół Boży każe nam pamiętać, że Ty i dziś towarzyszysz każdej Mszy świętej… Stoisz, Służebnico Pańska, przy każdym słudze ołtarza, przy każdym kapłanie; jesteś prawdziwie Służebnicą kapłanów. […]
Oto Nazaret! Widzimy Cię, jak pielęgnujesz swojego Syna, jak
podajesz Mu pokarm i czuwasz, by miał szatę czystą i całą. Widzimy, jak składasz Jego dłonie, Boże i ludzkie zarazem, aby je zwrócić ku Ojcu, który jest w niebie. Widzimy, jak czuwasz, by Dziecię Jezus trafiło do świątyni, by się przygotowało do swej wielkiej drogi apostolskiej. By było zdolne do dźwigania krzyża życia i miało w sobie tyle Krwi i Ciała, które wziął z Ciebie, iżby wystarczyło Mu ich kiedyś do Ofiary krzyżowej i do Eucharystii, gdy do skończenia świata karmić będzie wszystkie dzieci swoje.
Wołamy przecież do Syna Bożego i Twego Syna: „Witaj, Jezu, Synu Maryi, Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostyi”. Wiemy, że Eucharystię, Chleb żywota, zawdzięczamy nie tylko kapłańskiej mocy Chrystusa, ale i Tobie, która kształtowałaś Ciało Boga żywego i wypełniłaś Je Krwią – w łonie swoim. Żywiłaś, Matko Chrystusowa, Syna Twego w swym łonie; żywiłaś Go potem w Nazaret, by Chrystus, przeznaczony na ofiarę, miał siły ją wypełnić..
Jasna Góra, 3 maja 1957 r.
***
JESTEŚCIE DZIEĆMI UMIŁOWANIA BOŻEGO!
Kościół święty przeżył w ciągu roku liturgicznego wszystkie
najważniejsze prawdy wiary świętej: poczynając od adwentowej
zapowiedzi przyjścia Zbawcy, poprzez Jego Wcielenie i Boże Narodzenie, poprzez Jego Życie, Mękę, Śmierć, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Napełnieni Duchem Świętym, Duchem Zielonych Świątek, odtąd żyjemy już pod znakiem Trójcy Świętej. Ochrzczeni przecież w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, żyjemy w znaku Trójcy Świętej i nosimy Ją w sobie. Prawdziwie, najmilsze Dzieci, gdy rozważamy w sobie wielkość tajemnic Bożych, rozumiemy, co to znaczy, że Chrystusowi dana jest wszelka władza na niebie i na ziemi1. I Wy wszystkie jesteście tym zaszczycone, że tak potężna władza Boga na niebie i na ziemi wypowiedziała się w ogromnej miłości, którą Bóg ma do każdej z Was tu obecnych. Patrzę na Was, jak jesteście tu
zebrane, u stóp Jasnej Góry. Patrzą na Was wspaniałe, potężne mury
klasztoru jasnogórskiego. Patrzy na Was jedyna Dziedziczka i Pani tego
tronu – Dziewica Wspomożycielka.
Jesteście świadkami najczulszej miłości, troski i pamięci Kościoła
świętego o Was, najmilsze Dzieci. Gdy to wszystko widzę, trudno nie
odczuwać wdzięczności wobec Boga, że tak bardzo Was umiłował. Każda z Was jest owocem miłości Boga Żywego. Wszystkie jesteście w ramionach Kościoła świętego, który jest żyjącym Chrystusem na ziemi. Jakże miło jest, najmilsze Dzieci, mieć tę świadomość, że wszystkie jesteście dziećmi umiłowania Bożego. Wielka władza to przede wszystkim wielka miłość
Boga Żywego na niebie i na ziemi.
Jasna Góra, 1 czerwca 1958 r.
***
„O, jakąż niezwalczoną potęgą bylibyśmy, gdybyśmy nie tylko w wierze byli silni, ale i w życiu, w obyczajach, w każdym czynie, w pracy, w codziennym trudzie i w wypełnieniu naszych obowiązków osobistych, rodzinnych i narodowych.
Byłaby to dopiero potęga i siła!
Niewątpliwie, najmilsze Dzieci, widzę dziwną potęgę tego Narodu. Nie należę do tych, którzy załamują ręce! Nie! Ja Wam wierzę, najmilsze Dzieci, ja Wam ufam! Ja widzę, Dzieci moje najmilsze, iż te straszliwe zmagania w obronie moralności chrześcijańskiej wytrzymujecie zwycięsko. To się dzieje na oczach całego świata, ku jego podziwowi!
Tak często nam mówią, że jesteśmy słabi; umieją wyliczyć nasze braki i wady. A jednak patrzcie! Nawet w tej naszej słabości jesteśmy wielcy, bo nawet w słabości dochowaliśmy wierności Kościołowi i nie daliśmy się rozbić na proch, ani Wy, Kapłani, ani też Ty, ukochany Ludu Boży, Dzieci moje. Dochowaliście wierności Kościołowi Chrystusowemu, nie zdradziliście Krzyża, nie wyrzekliście się Ewangelii, nie przestaliście chodzić do świątyń, garnęliście się do sakramentów świętych, Eucharystia stała się chlebem powszednim nawet dla tych, którym zabrakło chleba na stole. Chociaż mieliście coraz mniej czasu dla waszych obowiązków, zawsze mieliście czas na służbę Bożą. A chociaż w niejednej rodzinie niedostatek już zaglądnął w oczy, jednak mieliście ten grosz ofiarny i na potrzeby Kościoła, naszego seminarium, całej diecezji i odbudowę tej świątyni katedralnej. Można by wyliczyć wiele cnót przedziwnych w tym narodzie. Pomimo słabości i wad, tak nam dobrze z wami. A więc nie jest tak źle z tym narodem!
A cóż byłoby, najmilsze Dzieci, gdybyśmy nie tylko w wierze, ale i w czynach, i w życiu codziennym byli silni? O to właśnie idzie, aby w tych kilku ostatnich latach, w tym okresie przygotowania narodu na Tysiąclecie chrześcijaństwa taką pracę przeprowadzić, najmilsi Bracia Kapłani i Dzieci moje, by wiara i życie wzięły się za ręce. Niechby życie płynęło z wiary, by tak zespolone już nie dały się rozerwać. Co Bóg złączył, niech i tutaj człowiek nie waży się rozłączyć. Niech nasze życie codzienne czerpie soki i moce z wiary! To jest wielkie zadanie przed Tysiącleciem chrześcijaństwa!”
Gniezno, uroczystość św. Wojciecha, 23 kwietnia 1957 r.
Nasza modlitwa w grudniu
Nasza praca wewnętrzna
na grudzień
Uczestniczymy w Roratach razem z naszymi dziećmi.
Błogosławimy nasze dzieci, czynimy znak krzyża na ich czołach.
Pamiętamy o wspólnych rodzinnych rozmowach, szczególnie dbamy o niedzielne i świąteczne wspólne posiłki i spacery.
Akt osobistego oddania się Matce Bożej
Matko Boża, Niepokalana Maryjo!
Tobie poświęcam ciało i duszę moją,
wszystkie modlitwy i prace,
radości i cierpienia, wszystko,
czym jestem i co posiadam.
Ochotnym sercem oddaję się Tobie
w niewolę miłości.
Pozostawiam Ci zupełną swobodę
posługiwania się mną dla zbawienia ludzi
i ku pomocy Kościołowi świętemu,
którego jesteś Matką.
Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą,
przez Ciebie i dla Ciebie.
Wiem, że własnymi siłami
niczego nie dokonam.
Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą
Twego Syna i zawsze zwyciężasz.
Spraw więc, Wspomożycielko Wiernych,
by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna
były rzeczywistym królestwem
Twego Syna i Twoim.
Amen.
Wiedziona miłością do OJCZYZNY - Maria z prostotą kobiecego serca - zapaliła do działania wiele podobnych sobie kobiet. Wcześniejsze plany o tworzeniu MIASTA DZIEWCZĄT – środowiska formującego kobiety zdolne i gotowe do odradzania ducha Narodu, w dramatycznych okolicznościach ginącego miasta i znanego dotąd świata - zamieniły w duchową DROGĘ NA JASNĄ GÓRĘ – do BOGURODZICY - JEDYNEJ KOBIETY, która jako WSZECHMOC BŁAGAJĄCA jest w stanie zabezpieczyć los i przyszłość powierzających się Jej dzieci – Narodu. Szczególnie, gdy MATKĘ proszą o to inne matki.
Bezcenna Perła
80 lat temu MARIA OKOŃSKA założycielka INSTYTUTU PRYMASA WYSZYŃSKIEGO (nazwa obecna) w POWSTANIU WARSZAWSKIM – napisała dla walczącej o wolność i honor stolicy NOWĄ MOBILIZACJĘ WALCZĄCEJ WARSZAWY - wezwanie do ufnej modlitwy ofiarowanej BOGU SAMEMU PRZEZ MARYJĘ w sytuacji zewnętrznie beznadziejnej. Ta wielka modlitwa ‘małych’ ludzi, w perspektywie wiary jest bezcenną PERŁĄ.
Duchowa iskra
Walka duchowa o Polskę katolicką - wierną Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, w czasie wojny i w czasach powojennych zapalała środowisko kobiet skupionych przez Marię wokół PRYMASA TYSIĄCLECIA. Wspólnie swoim zapałem, modlitwą i działaniem przykładały serca i ręce do budzenia ducha Narodu przez ŚLUBY JASNOGÓRSKIE, WIELKĄ NOWENNĘ przed MILLENIUM CHRZTU POLSKI oraz AKT ODDANIA w NIEWOLĘ MIŁOŚCI Matce Najświętszej.
Tak właśnie Maria Okońska rozumiała powołanie kobiety rozpoznającej swoje możliwości i znajdującej sposoby działania w każdych warunkach, nawet skrajnie trudnych. To przez kobietę ma odradzać się Naród. Szczególnie, gdy sięgnie ona po niezawodną broń Polaków – różeniec i ufną modlitwę - i poda ją innym. POKAZAŁA, a raczej przypomniała CO MOŻE KOBIETA, która pozornie mało może.
Korzystając z tej duchowej ISKRY - ZAPRASZAMY do włączenia sią w modlitwę KOBIET w INTENCJI OJCZYZNY.
Zapraszamy do wysłuchania audycji nadawanej w pierwsze czwartki miesiąca.
Bezcenna Perła
80 lat temu MARIA OKOŃSKA założycielka INSTYTUTU PRYMASA WYSZYŃSKIEGO (nazwa obecna) w POWSTANIU WARSZAWSKIM – napisała dla walczącej o wolność i honor stolicy NOWĄ MOBILIZACJĘ WALCZĄCEJ WARSZAWY - wezwanie do ufnej modlitwy ofiarowanej BOGU SAMEMU PRZEZ MARYJĘ w sytuacji zewnętrznie beznadziejnej. Ta wielka modlitwa ‘małych’ ludzi, w perspektywie wiary jest bezcenną PERŁĄ.
Wiedziona miłością do OJCZYZNY - Maria z prostotą kobiecego serca - zapaliła do działania wiele podobnych sobie kobiet. Wcześniejsze plany o tworzeniu MIASTA DZIEWCZĄT – środowiska formującego kobiety zdolne i gotowe do odradzania ducha Narodu, w dramatycznych okolicznościach ginącego miasta i znanego dotąd świata - zamieniły w duchową DROGĘ NA JASNĄ GÓRĘ – do BOGURODZICY - JEDYNEJ KOBIETY, która jako WSZECHMOC BŁAGAJĄCA jest w stanie zabezpieczyć los i przyszłość powierzających się Jej dzieci – Narodu. Szczególnie, gdy MATKĘ proszą o to inne matki.
Duchowa iskra
Walka duchowa o Polskę katolicką - wierną Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, w czasie wojny i w czasach powojennych zapalała środowisko kobiet skupionych przez Marię wokół PRYMASA TYSIĄCLECIA. Wspólnie swoim zapałem, modlitwą i działaniem przykładały serca i ręce do budzenia ducha Narodu przez ŚLUBY JASNOGÓRSKIE, WIELKĄ NOWENNĘ przed MILLENIUM CHRZTU POLSKI oraz AKT ODDANIA w NIEWOLĘ MIŁOŚCI Matce Najświętszej.
Tak właśnie Maria Okońska rozumiała powołanie kobiety rozpoznającej swoje możliwości i znajdującej sposoby działania w każdych warunkach, nawet skrajnie trudnych. To przez kobietę ma odradzać się Naród. Szczególnie, gdy sięgnie ona po niezawodną broń Polaków – różeniec i ufną modlitwę - i poda ją innym. POKAZAŁA, a raczej przypomniała CO MOŻE KOBIETA, która pozornie mało może.
Korzystając z tej duchowej ISKRY - ZAPRASZAMY do włączenia sią w modlitwę KOBIET w INTENCJI OJCZYZNY.
Do akcji dołączyli się
Prawa autorskie © 2024 Urzekajaca.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.